Crimson-rood, diepblauw en sage. Die kleuren in het interieur zijn intens en gedurfd. Maar ach, gewoon proberen en als het niks is verf je er zo weer overheen. Dat is de verfrissende woonfilosofie van Marijke Seip, die historische Ierse interieurtinten toepaste in haar oude hoeve op Goeree-Overflakkee. Zó moet het voelen, dacht Marijke Seip, toen ze tijdens haar huizenjacht voor het eerst het erf van Hoeve Kortstaert op liep. “Ik kwam hier de hoek om, de zon stond laag en het was intens stil. De boerderij zelf had ik nog niet eens goed bekeken, maar ik voelde meteen: dit is thuis.” Dat je dwars door de schuur uit 1740 kon kijken en het voorhuis in deplorabele staat was, deerde haar niet. Met het Noordzeestrand van Goeree-Overflakkee praktisch in de achtertuin, uitzicht op de stadstoren van het middeleeuwse Goedereede en achtduizend vierkante meter boerenland rondom was het haar ideale plek. 
Achttiende-eeuws Georgian Irish
Door de benodigde verbouwing kon ze een van haar dromen verwezenlijken: een grote woonkeuken in de voormalige schuur, met ruimte voor alle oude potten, pannen en schalen die ze verzamelt. De sfeer in huis is geïnspireerd op Ierland, vertelt ze, waar ze woonde van haar tiende tot haar zestiende vanwege het werk van haar vader. “Ik vond het er geweldig: de ruimte, de muziek en de verhalen.” Haar liefde voor het land is in het interieur goed zichtbaar. De stijl is achttiende-eeuws Georgian Irish. De kleuren in huis stammen uit die tijd: rood, diepblauw en sage, een warme pastelgroen, zijn haar favorieten. “Ik heb veel gehad aan het boek ‘Living in Ireland’ van Barbara en René Stoeltie. Zij hebben in Ierland een compleet Georgian House gerestaureerd. Met het boek ben ik naar een meesterschilder gegaan. Die heeft de kleuren precies gereproduceerd.” 
Kunst in plaats van cadeaus
Dat de kleuren best intens en dus gedurfd zijn, wuift Marijke lachend weg: “Gewoon proberen, en als het niks is, verf je er zo weer overheen.” Dat gaat overigens niet gebeuren met de beschilderde deur in de keuken, die blijft zoals hij is. “Ik heb ooit bedacht om van mijn huis een ontmoetingsplaats voor kunstenaars te maken, net als het Engelse landhuis Charleston, waar schrijvers en schilders van de Bloomsbury Group vanaf begin 1900 samenkwamen. Ik vroeg bevriende kunstenaars om een kunstwerk in huis aan te brengen in plaats van een verjaardagscadeau mee te nemen. De deur is daar een voorbeeld van, net als de tekst boven het fornuis.” 
Interieur: speuren naar tin en koper
De meubels zijn net als de kleuren Georgian Irish. Marijke: “De industriële revolutie was toen nog niet begonnen, dus alle spullen uit die tijd zijn simpel handwerk en zien er strak en doorleefd uit, zonder tierelantijnen. De periode erna was de Victoriaanse tijd, waarin alles juist heel frutselig was. Dat vond ik vroeger mooi, maar nu hou ik meer van de eenvoud en de krachtige vormen uit de achttiende eeuw.” Haar meubilair haalde ze voornamelijk uit Ierland, Engeland en Noord-Frankrijk. Accessoires uit die tijd, zoals keukenspullen en potten en vazen, vindt Marijke bij antiekwinkels en op rommelmarkten en veilingen, ook in Nederland. “Ik ben gek op tin en oud koper. Die zijn niet in de mode, dus het is de moeite waard om ze nu aan te schaffen tegen redelijke prijzen. Op een Rotterdamse veiling kocht ik laatst zeven koperen Georgian trechters. Ik moet ze nog schoonmaken en dan hang ik ze op in de keuken. Een gelukkige vondst.” 
TEKST ARENDA KOS-HOOGAKKER | PRODUCTIE COCOFEATURES | FOTOGRAFIE DENNIS BRANDSMA | STYLING LINDA VAN DER HAM
Lees ook:
Binnenkijken: droomboerderij in de Achterhoek Binnenkijken in de Watermolen
