Duurzaamheid staat centraal in het leven van Laura de Jong (36). Met haar man Jeroen (37) en zonen James (6) en Luc (3) ging ze onlangs een groot project aan: het verduurzamen van een jaren 30-woning in Den Haag die ze opknappen van energielabel G naar A. Voor Seasons beschrijft Laura hoe hun uitgewoonde huis langzaam maar zeker een duurzaam thuis wordt en deelt ze haar ervaringen, vondsten en keuzes met ons. Deze maand: het prachtige karakteristieke glas-in-lood moet blijven maar dan wel op een duurzame manier. De oplossing: triple glas. 
Het was het eerste waar we voor vielen: de erker met origineel glas-in-lood. Die moet blijven, dat staat vast. Maar dat gaat niet in de oude staat: als het buiten waait, bewegen binnen de gordijnen. Daar gaan we weer, op zoek naar een duurzame oplossing.
Triple glas en kunststof kozijnen (al zou je dat niet zeggen)
We zijn vastbesloten om triple glas te plaatsen. Ja, drie lagen dus, in plaats van twee. De kozijnenman moet lachen: “We wonen hier toch niet in Scandinavië?” We doen het toch; het maakt ons huis nog zuiniger. En dat is het duurzaamste wat er is, zorgen dat je elke dag minder energie nodig hebt. Alleen: dubbelglas in jaren 30-kozijnen past nog net, maar triple glas is echt te dik. En te zwaar. Het is dan nodig om alle bewegende delen vast te zetten. Niks geen schuifraam of scharnieren meer. Dat zien we niet zitten, een dagelijkse frisse wind door het huis is onmisbaar. Dat betekent dat we naast triple glas ook nieuwe kozijnen nodig hebben. Hout natuurlijk, geen kunststof. Ben je gek! Kunststof past toch niet bij een jaren 30-huis? Tot ik de showroom van Dreumel in Den Haag bezoek. Ik moet de kozijnen aanraken om zeker te weten dat ze van kunststof zijn. Ook is nieuw kozijnenhout helaas niet zo hard als 100 jaar geleden: nu moet je dat over 30 tot 40 jaar vervangen. En elke 5 jaar schilderen, dat is belastend voor het milieu. Het onderhoud van kunststof blijkt een stuk eenvoudiger: twee maal per jaar afdoen met een sopje. En als ze dan ooit versleten zijn, kun je ze recyclen. Goed, kunststof dus. Maar wel in authentieke stijl, de raamkruk heeft een zwart handvat van ebbenhout alsof het bakeliet is. Tijdens het plaatsen is het duidelijk dat nieuw glas plus kozijnen echt de beste keus is. De oude exemplaren zijn veel slechter dan we op het oog konden zien, herstellen was niet gelukt. Het hout en glas wordt gescheiden meegenomen en waar mogelijk hergebruikt. 
Het oude glas in nieuw lood zetten
En het glas-in-lood? Dat is er heel voorzichtig uitgehaald. Een familiebedrijf knapt ze ruitje voor ruitje op. Alle stukjes worden losgehaald en schoongemaakt. Daarna is het ontwerp op schaal verkleind, van elk stukje glas is een randje af. Goed geïsoleerde kozijnen zijn breder, dus er is iets minder ruimte. Daarna zetten ze het oude glas in nieuw lood. Door het te patineren gaat dat lood van glimmend zilver tot dof grijs, alsof het er altijd al was. Ingepakt tussen twee glasplaten plaatsen ze het zorgvuldig weer in het nieuwe kozijn. Een investering waar we dagelijks blij mee zijn. Geen kou langs de ramen en geluidsdicht. De gordijnen bewegen alleen nog als het raam openstaat. En hoera, dat prachtige glas is in ere hersteld, op naar de volgende 100 jaar! 
Het eindresultaat: het oude glas, maar nu in nieuw lood
Lees ook de eerdere columns van Laura
CREDITS: PORTRET GEZIN: LIZ GROEN OVERIG: PRIVÉBEZIT
