Tijdens de lockdown werd een blokje om al gauw een flinke wandeling en 10.000 stappen groeiden uit naar 20.000 en meer. Wandelen bleek voor schrijver-songwriter Huib Afman een ontdekking. Ondertussen begon hij zich af te vragen wat er fysiek en mentaal met je gebeurt als je dagen achtereen blijft lopen. Hij besloot het te gaan ondervinden tijdens de bekende ‘Camino de Santiago’. Voor Seasons doet hij wekelijks verslag. In zijn eerste column vertelt hij over de voorbereidingen die hij heeft getroffen.
Overtollige bagage
De verkoopster in de outdoor-winkel in Utrecht zegt dat ze stinkend jaloers op me is, dat ik de camino ga lopen. Zelf heeft ze de pelgrimsroute door Noord-Spanje al drie keer gewandeld. Begin dertig is ze, haar lijf om door een ringetje te halen. Ze hangt een rugzak aan mijn schouders en terughoudend bekijk ik mezelf in de spiegel. Snel trek ik de heupband zo laag mogelijk over mijn middel, zodat alles wat flatteuzer oogt, maar die actie wordt gelijk afgestraft. De gordel moet echt op mijn heupen rusten, anders is het vragen om rugpijn. En mijn buikje dan? Het oog wil toch ook wat …
De laatste keer dat ik een rugzak meezeulde, was ik 20 jaar en trok ik door de Nijldelta. Volslank, de wereld aan m’n voeten, één groot avontuur. Wat nam ik mee? Twee onderbroeken, één paar sokken en een zakje Biotex voor een sopje. Dat wordt straks nog wat.
Het gaat niet om de looks
Tijdens het doorpassen van mijn wandeluitrusting word ik continu geconfronteerd met hoe ik ben veranderd. Letterlijk en figuurlijk dien ik me van flink wat overtollige bagage te ontdoen. Dat blijkt wel als ik de hipste wandelschoenen uit de schoenenwand trek. Ze matchen met mijn rugzak, maar zitten niet lekker. De verkoopster wrijft het er nog even lekkertjes in. ‘Het gaat niet om de looks, maar om het comfort.’ Pardon, wélk comfort? Ik ga duizend kilometer lopen!
Een collega-verkoper vangt iets op en mengt zich in het gesprek. ‘Misschien is het ook handig als u een bivakzak meeneemt.’ Zo’n lichtgewicht slaapzak voor in de openlucht? Alsjeblieft zeg.
De verkoopster kijkt me met een invoelende blik aan, alsof ze doorheeft dat ik op wat meer luxe ben gesteld. Ineens trekt ze een zwart builtje uit een stellage. ‘Maar dít moet u wel meenemen,’ verzekert ze. ‘Zo’n bugsheet werkt uitstekend tegen de bedwantsen in die pelgrimsherbergen.’
Nog een lange weg te gaan
De route van Lourdes naar Santiago de Compostella
Huib loopt van Lourdes naar Santiago de Compostella en schrijft hier wekelijks een column over voor Seasons. Je kunt hem op de voet volgen op Instagram, via huib.loopt.
