Ze wilden niets liever dan buiten wonen. Dus toen er een oude boerderij te koop kwam in de Achterhoek, wisten Bas Bennink en Greetje Langeschaar het wel. De grootste verrassing: onder alle vloeren, betimmeringen en verlaagde plafonds kwamen schitterende authentieke details tevoorschijn. Boerderijen die verdwijnen achter houtwallen en boomgroepen. Een plotseling opduikend vergezicht met een kerktoren. Golvende akkers die eindigen bij een donkere bosrand. Het landschap rond Aalten, hartje Achterhoek, is voor Greetje Lageschaar en Bas Bennink een vertrouwd beeld dat ze van jongs af aan koesteren. Greetje trok een tijdje in bij Bas, die in het naburige vestingstadje Bredevoort een woning had, maar het buitenleven bleef trekken. “Een huis omgeven door velden, een gevoel van ruimte en vooral: een grote tuin. Daar verlangde ik naar.” De euforie sloeg om Het bord ‘te koop’ op de oprit wekte snel belangstelling en binnen een week was het huis van Bas verkocht. In het buitengebied van Aalten vonden ze een leegstaande boerderij uit omstreeks 1900, die weliswaar in zwaar verwaarloosde staat was, maar de ideale landelijke ligging had met een perceel van zesenveertig honderd vierkante meter. “Een eigen boomgaard met goudrenetten en meer dan genoeg ruimte voor een moestuin en een groentekas: perfect!” Maar toen het bod van Greetje en Bas uiteindelijk werd geaccepteerd, sloeg de euforie al snel om in lichte paniek. “We hadden eigenlijk geen enkel idee hoe we van dit enorme, vervallen object ons droomhuis zouden moeten maken.” Het stel schafte voor honderd vijfentwintig euro een oude caravan aan en zette die op het erf van hun kersverse bezit. “Om onze nieuwe woonomgeving eerst maar eens rustig te ondergaan. En om een begin te maken met slopen en het vervangen van de fundering. We begonnen letterlijk bij de basis. Van daaruit heeft het huis langzaam zijn huidige vorm gekregen. Met hulp van de vader van Bas, die van onschatbare waarde is geweest en nog steeds elke zaterdag langs komt om te klussen.” 
Originele elementen behouden Het strippen van het interieur bleek een dankbaar werk vol blije verrassingen. “Het ene na het andere cadeautje kwam tevoorschijn. Achter lelijke wanden, vloeren en betimmeringen troffen we fraaie traditionele paneeldeuren, prachtige houten spanten, balkenplafonds en authentieke tegelvloeren aan. Bij elke nieuwe vondst maakten we een rondedansje. We besloten al snel dat we al die originele elementen wilden behouden. Niet alleen omdat ze horen bij dit pand, maar ook omdat deze stijl helemaal onze smaak is.” Deze vondsten leidden er bovendien toe dat ze besloten de oorspronkelijke indeling van het huis in ere te houden. Het aanvankelijke idee om de stal te verbouwen tot woonkamer werd verworpen. “Vanwege de lichtval bleek die veel minder geschikt dan we eerst dachten.” In plaats daarvan creëerden ze naast de keuken een opkamer met onderliggende kelder, precies zoals die er volgens oude tekeningen ooit geweest moest zijn. Dit werd een behaaglijke plek om televisie te kijken of te lezen, met een op maat gemaakte bank over de volle breedte. “Heerlijk om ‘s winters opgekruld onder een warme deken te relaxen.” Waar mogelijk zijn bestaande bouwmaterialen hergebruikt. De oude tegels in de gang en keuken kwamen onder dikke lagen vloerbedekking vandaan. Ze zijn stuk voor stuk losgehaald, schoongemaakt en weer teruggeplaatst met vloerverwarming eronder. In de grootste slaapkamer stuitte het kapgebint op problemen: het onderste deel was in slechte staat. In plaats van het geheel te vervangen kregen de balken een smaakvolle ‘voet’ van beton. 
Kijken tot in de nok Eén van hun dromen was om het huis te verwarmen door middel van een houtkachel. Een grote traditionele Rayburn-oven heeft een prominente plek in de keuken gekregen. Omdat de Rayburn veel warmte afgeeft, werd het keukenplafond weggehaald, zodat een open verbinding naar boven ontstond. “Dat we vanuit de keuken tot in de nok van het dak kunnen kijken, geeft een prettig ruimtelijk gevoel. De warmte van zo’n oven is aanzienlijk en wordt nu mooi door het hele huis verspreid. In de zomer koken we op een eenvoudig gasfornuis, om niet oververhit te raken.” Door het hele huis is op een gedurfde manier gebruikgemaakt van oude bouwmaterialen, die een originele twist geven. Zo tikte Bas bij een fabriek in de omgeving een grote stenen spoelbak op de kop, die een plaatsje in de bijkeuken kreeg. De vloer werd hier betegeld met oude waaltjes. In de keuken hangen Franse houten luiken voor de ramen in plaats van gordijnen. Oude dubbele deuren, gevonden op een Belgische vlooienmarkt, zijn vertimmerd tot een grote servieskast voor de eetkamer. 
Uitgaan van wat er al is De inrichting is nonchalant, met een mix van oud en nieuw, waarbij veel spullen afkomstig zijn van markten en brocantes. Natuurlijke materialen voeren de boventoon, net als witte en vergrijsde tinten. “We houden ervan om met weinig geld een sfeer te realiseren die toch indruk achterlaat.” Het heeft twee ijskoude winters in de caravan geduurd voordat Greetje en Bas eindelijk het huis konden betrekken. “Nog zonder nieuwe badkamer en opgeknapte slaapkamer, maar we kozen ervoor om liever een tijdje tussen de bouwmaterialen te leven dan nóg een jaar op een paar vierkante meter.” Achteraf is het stel blij dat ze ruim de tijd hebben genomen voor het hele project. “Ik zou iedereen aanraden om eerst eens rustig het huis te ervaren, zodat je de lichtval kunt observeren, de bouwkundige mogelijkheden gaat zien en ontdekt hoe je het echt graag hebben wilt.” Greetje Lageschaar is bloemist en interieurstylist en geeft workshops: greatstyling.com Tekst Stephanie Jansen | Fotografie Renée Frinking, Features and More 
