Bovenop een stille heuvel in de Dordogne toverde Claudia de Kanter een eeuwenoude ruïne om tot een sereen vakantiehuis. Voor haarzelf én voor anderen. Wij delen haar inspirerende interieur met jullie. Claudia de Kanter geniet van de mooie dingen in het leven, ook als dat soms wat meer tijd kost. Zo kocht ze in 2006 een boerderij in de Périgord Pourpre, de wijn- en truffelstreek van de Dordogne. “Ik kan het huis van destijds niet anders omschrijven dan als een bouwval: alleen de buitenmuren stonden nog overeind. De makelaar keek me verbaasd aan toen ik zei dat ik het wilde kopen. Hij zag niet wat ik zag: een sprookjesachtige plek met schitterende vergezichten. Het pand stamt uit de dertiende eeuw. Volgens kenners hebben er vroeger tempeliers gebruik van gemaakt. 
Boomwortels in de muren
De verbouwing nam maar liefst zes jaar in beslag. “Mijn relatie strandde”, legt Claudia uit. “Bovendien woonde ik in die jaren in Nederland. Een verbouwing op afstand is vragen om vertragingen, zeker voor een perfectionist als ik.” Ook moesten er boomwortels uit muren gezaagd worden. Bijna alles werd onderhanden genomen: daken, kozijnen, muren en vloeren. Karrenvrachten hout, dakpannen en lokale zandsteenbrokken waren nodig om er weer een typisch Dordogne- huis van te maken. “We hebben alleen streek-typische materialen en bouwmethodes gebruikt”, vertelt Claudia. “Wel heb ik ervoor gekozen maar één verdieping terug te plaatsen. Er had gemakkelijk nog een tweede onder het dak gepast, maar de hoogte van de plafonds is nu ronduit indrukwekkend. Zowel op de begane grond als op de eerste etage zweven de balken van het plafond zo’n vier meter boven je hoofd. Dat geeft een weldadig gevoel van ruimte.” 
Verfbladders geven sfeer
Op de begane grond bevinden zich de keuken, eetkamer en woonkamer. Kale stenen in de dikke muren onthullen de ware, eeuwenoude aard van het huis. Samen met de zware balken van de plafonds en de grijs gekwaste betonnen vloer zorgen ze voor een robuuste uitstraling. De doorgangen zijn aangekleed met bijna vier meter hoge louvredeuren. “Mijn vader vraagt me geregeld wanneer ik ze eens ga verven. Maar ik vind ze zo met hun verfbladders en beschadigingen toch echt het mooist.” De ovalen eettafel miste de uitschuifbladen in het midden. Door er zelf een nieuw tussenstuk in te zetten, biedt hij toch weer genoeg ruimte voor zeker zes eters. Op meer plekken in huis stuiten we op creatieve oplossingen: een oude deur die bij de verbouwing tevoorschijn kwam, dient nu bijvoorbeeld met behulp van een stel vleeshaken als kledingrek.
Veevoerbak als wastafel
Onder de hanenbalken richtte Claudia drie ruime slaapkamers in met tweepersoonsbedden. Elke slaapkamer heeft een eigen badkamer; de wasbakken springen bij binnenkomst meteen in het oog. Op gemetselde muurtjes plaatste Claudia oude veevoerbakken. Een pittig klusje, waar zelfs een takel aan te pas moest komen. Op de bovenste etage staat ook een aantal ladders, her en der tegen de muur. Ze lijken nergens naartoe te leiden, toch hebben ze wel degelijk een functie, vertelt de gastvrouw. “We hebben de originele raamgaten laten zitten, maar deel ervan is door het ontbreken van een zolderverdieping onbereikbaar geworden. Met behulp van een ladder kun je er nu toch bij.” Twee jaar geleden rondde Claudia de verbouwing af. 
Verblijven in dit prachtige vakantiehuis? Bekijk dan haar website: www.lagrangedelabessaronnie.com. TEKST LEO ALEXANDER SCHLANGEN | FOTOGRAFIE PIA VAN SPAENDONCK Lees ook: Binnenkijken: sfeervol gastenverblijf lapland Binnenkijken in de Heidebloem Binnenkijken in de Watermolen
