In het noorden van Polen ligt een wondermooi landschap met drieduizend meren. Aan een daarvan bouwde een kunstenaarsechtpaar een hotel van glas, steen en hout. Een heerlijke plek om bij te komen na een schaatstocht. Of, voor de allerdappersten, na een plons in een uitgehakt ijsbad in het bevroren meer.
Merenpracht
Kratsj, kratsj, kratsj. Een eenzame schaatser glijdt met lange, trage slagen over het ijs. Vanaf de oever van het meer is het alsof hij zweeft, zo spiegelglad is het water opgevroren. Het geluid van zijn noren draagt ver. We staan aan de rand van het Wulpinski-meer, een van de ruim drieduizend meren die de regio Warmië-Mazurië rijk is. Met een oppervlakte van zo’n duizend hectare behoort Wulpinski niet eens tot de grootste waterplassen in dit gebied. Verderop liggen enorme, uitgestrekte meren als Śniardwy en Niegocin. Finland heeft de naam het land van de ontelbare meren te zijn, maar Polen doet daar nauwelijks voor onder. Onvoorstelbaar dat deze toch zo goed bereikbare merenpracht bij ons nog zo onbekend is. Sommige meren liggen diep verscholen in de bossen, andere liggen open en zonnig in een dal of juist zo dicht bij elkaar dat ze samen een glanzende ketting vormen. 
Datsja’s aan het water
Zo bedrijvig als het hier in de zomer is met kano’s en zeilboten, zo ingetogen en betoverend is het hartje winter. Juist die verstilde sfeer maakt nieuwsgierig. Kale bomen geven kantachtige silhouetten in de lucht. Het hoogblonde riet steekt roerloos uit het ijs omhoog. De weidse, heuvelachtige omgeving vol bossen, meren en kastelen nodigt uit tot winterse wandelingen in knisperende stilte. De vaste zomergasten hebben hun traditionele houten datsja’s aan de oever en op de eilandjes in het meer vrijwel allemaal verlaten. Maar uit de schoorsteen van hotel Galery69 kringelt rook. Dit unieke, uit hout en glas opgetrokken hotel heeft breed en onbeperkt zicht op het meer. Het is het levenswerk van het Poolse kunstenaarsechtpaar Małgosia en Wojtek Żółtowsky. Energiek en sportief als ze zijn, omarmen ze alle seizoenen. In de winter stoken ze de haarden hoog op, steken de houtkorven op het terras en de steiger aan en leggen wollen dekens en schapenvachten op de lage buitenbanken. Een heerlijke plek voor het eerste kopje koffie in de ochtend tot aan het moment dat de hemel roze kleurt van de ondergaande zon.
Rondje schaatsen
Meteen bij aankomst in de namiddag vraagt Małgosia of we de schaatsen willen onderbinden. Voor het donker wordt kunnen we nog een leuk rondje maken. In een grote open kast liggen schaatsen in alle maten gereed voor de gasten. Mutsen, sjaals en handschoenen zijn ook te leen. Of plonzen we na de lange reis liever meteen in het ijskoude bad dat Wojtek vanmorgen nog uit het ijs heeft gebikt? Dat laatste is meer iets voor later, of misschien wel nooit. Een stukje schaatsen klinkt aantrekkelijker. De eerste meters op natuurijs zullen vast wennen zijn, maar niemand die je hier ziet stuntelen. Eenmaal buiten aan het meer voel je de kou van het ijs opstijgen. De diepgrijze kleur maakt het lastig inschatten hoe dik het is. Een blik op het plonsbad leert dat er geen enkele reden tot zorg is. De uitgehakte schotsen zijn zeker twintig centimeter dik. Wojtek en Małgosia maken graag schaatstochten met hun gasten. “Ik heb standaard touw om mijn middel en ijzeren pinnen bij me”, vertelt Wojtek. “Bijna elke winter vriezen de meren stevig dicht, maar de meren zijn uitgestrekt, er bestaat altijd het risico dat je op te dun ijs terecht komt. We oefenen elk jaar, maar tot nu toe hebben we onze kennis gelukkig nooit in praktijk hoeven te brengen.” Gasten kunnen ook ijszeilen of ijsvissen. Als het niet sneeuwt, kun je hier ook prima rond het meer fietsen of de elf meren rondom Olsztyn ontdekken. Ze zijn met een fietspad met elkaar verbonden. Onderweg fiets je door bossen, over heuvels en langs middeleeuwse en gotische gebouwen. Deze streek heette vroeger Oost-Pruisen en staat vol machtige kastelen uit die tijd. 
Duurzame, pure ontwerpen
Hotel Galery69 staat in Dorotowo, vlak onder Olsztyn, de historische hoofdstad van de regio. Dorotowo is een klein lintdorp met lage huizen met diepe tuinen. De ingang van het hotel is aan de straatkant. Eenmaal binnen trekt het panoramische zicht op het meer alle aandacht. De kamers, het restaurant, het enorme terras en de spa: ze kijken allemaal uit op het water. Ooit stond hier de dorpsschool die later werd verbouwd tot eenvoudig gasthuis voor zomergasten. Małgosia kent het nog uit haar jeugd. Ze kwam met haar familie elke zomer naar deze streek. Haar vader was architect en bouwde de eerste traditionele houten datsja van Mazurië aan een meertje vlakbij. Die datsja is nog altijd familiebezit. “Aan dat meer hebben Wojtek en ik elkaar leren kennen. Hij bouwde op zijn 19e een datsja voor zijn familie. Op een dag meerde hij zijn bootje vlak bij onze datsja aan. Hij zeilde letterlijk mijn leven binnen.” Ze raakten aan de praat en zijn inmiddels al meer dan dertig jaar samen. Małgosia: “Hij en ik hebben dezelfde ziel, we zijn dol op de natuur en houden van pure, duurzame ontwerpen die tijdloos blijven. Onze smaak is gevormd in onze kinderjaren waarin de natuur en het buitenzijn de belangrijkste elementen waren. Ons eerste huis hebben we samen gebouwd, inclusief de meubels en de keuken. We konden in de winkels niets vinden naar onze smaak, dus waarom niet iets maken wat we wel mooi vinden? Mijn vader deed dat ook, hij bedacht niet alleen huizen maar ook de meubels die daarin pasten.” 
Zacht en aaibaar hout
Małgosia en Wojtek kochten het hotel in 2000 puur om de wondermooie ligging. “Het ligt precies aan de goede kant van het meer, je hebt hier van ’s morgens tot ’s avonds zon”, aldus Małgosia. “In eerste instantie kochten we het hotel om er onze showroom van te maken. Het bleek ook een heerlijke plek om vrienden te ontvangen, dus hebben we het gebouw langzamerhand getransformeerd tot hotel. We hebben het uitgebreid met twee verdiepingen en grote veranda’s.” Het kunstenaarsechtpaar heeft alles in het hotel zelf ontworpen, zowel de meubels als de lampen. Małgosia: “Zoals je ziet houden we van krachtige maar simpele, zachte en afgeronde ontwerpen. De constructie houden we zichtbaar, ook de bouten en moeren zijn onderdeel van het ontwerp. In dit hotel werken we voornamelijk met glas, steen en hout. Een mix van industrieel en traditioneel. We gebruiken vooral douglasspar, berk en beukenhout, dat hier in de streek overal voorkomt. Om de massiviteit van het hout te doorbreken, beitsen we het zo blank en licht mogelijk. Het moet zacht en aaibaar blijven.” Andere Seasons-reizen in binnen en buitenland vind je hier. TEKST MARGRIET DE GROOT | FOTOGRAFIE PAULINE JOOSTEN
