Je peddelt vanaf het hotelterras via verstilde kreekjes zo naar een privéstrandje aan de Middellandse Zee. Maar als de avond valt, wil je terug zijn in hotel Mas de la Fouque, midden in de waterrijke Camargue. Dan is het uitzicht magisch en zet de ondergaande zon de flamingo’s in vuur en vlam. Marius zit altijd op zijn post: een stuk drijfhout pal naast de receptie. Moerashotel Mas de la Fouque telt behalve de vrolijke blauw-gele ara nog meer opvallende stamgasten. Zwarte en witte zwanen logeren steevast bij de steiger. In het zwembad trek je baantjes met een paar eenden. De flamingo’s, reigers, ooievaars en ganzen blijven steevast op gepaste afstand, tussen het riet. “Wacht tot de zon ondergaat”, weet Pierre Royaux, de hotelmanager. “Dan glinstert het riet goud, het gras zilver en weerkaatst de oranje-paarse wolkenlucht in het water.” Het betoverende licht is wereldberoemd, niet in de laatste plaats door ene Vincent van Gogh die het probeerde te vangen in zijn schilderijen. 
Verdwalen in de delta
Mas de la Fouque ligt diep verscholen in de Camargue, het ruige moerasgebied in het zuiden van Frankrijk. De houten terrassen grenzen aan een minimalistisch zwembad dat naadloos overloopt in een meer. Verder borrelt rondom Parc Naturel Régional de Camargue beschermd, drassig polderland met rietvelden en grillige lagunes. De lage, witgepleisterde gebouwen doen denken aan losgeslagen bootjes, verdwaald in het beschermde doolhof van de Rhônedelta. Overdag steekt alleen de kerktoren van Les Saintes-Maries-de-la-Mer, de zigeunerhoofdstad van Europa, in de verte boven het maaiveld uit. De eeuwenoude kerk is nog steeds het hoogste punt in de omgeving. Als de nacht valt, doen de vuurtorens Phare de Beauduc en Phare de Faraman een gooi naar de macht, als knipperlichten in een zwarte zee met sprinkhanen en kikkers. 
Stijlvol allegaartje
Jean-Phillip Cartier en Gerard Louvin ontdekten in 2011 de mas, zoals een hoeve van steen in de Camargue wordt genoemd. Het gebouw was een ruïne. De twee avontuurlijke ondernemers lieten met hulp van lokale ambachtslieden oude muren en daken herrijzen. De jonge Franse interieurarchitect Clémence Fenninger bedacht een stijlvol allegaartje. Vleugjes gipsy vermengen zich met industriële noten, doorleefd hout contrasteert met hagelwitte muren en bedeesde kleuren als citroengrasgroen en sinaasappeloranje accentueren de ruimte. Decennia buitelen over elkaar heen met voorwerpen uit de jaren veertig, vijftig, zestig en zeventig. Om plots weer in het heden terug te keren met de enorme lampenkappen van Constance Guisset. Het geheel werkt bevreemdend. De inrichting, de houten vlonderbruggen in de watertuin, het uitzicht, de dieren, de geluiden: het heeft iets Zuid-Afrikaans, Argentijns of ‘swampy’ New Orleans. Frankrijk lijkt ver weg, de rest van Europa nóg verder. “Het klopt allemaal”, vindt Royaux. “De Camargue is relaxed en een tikkeltje eigenzinnig.” En grappig. In de hoek van de lobby staat een oud turnpaard, even verderop een oud kinderschommelpaardje – knipogen naar de beroemde witte viervoeters in de streek. 
Scharnieren van leer
Zowat alle meubels zijn van gebruikt hout. Het meest in het oog springen echter de bedden; geen enkele slaapplek is hetzelfde. De grillige, grijs uitgeslagen takken en stammen noemt Royaux ‘bois otté’. Drijfhout, gejut door ontwerpster Madeleine Fourniol op de stranden hier in de buurt. In atelier Entre Mer et Marais bouwt ze er banken, bedden, kasten, spiegellijsten en lampenkappen van. Vaak met geraffineerde details zoals kastdeurgrepen van gevlochten paardenhaar en scharnieren van leer.
Muskietvrij luieren
Onder de eeuwenoude tamarinden staat op het terras nog een ‘zeewerkje’ van Fourniol: een houten, bootachtige standaard voor een hangmat. Dankzij de ‘ecobelt’, een cirkel van potjes met een biologisch goedje, kun je er muskietvrij in luieren. In de tuin staan nog twee gastenverblijven: de woonwagens Sarah en Esméralda. Ze hebben een besloten standplaats met terras aan het water. Binnen zien we beschilderde plafonds, een badkamer, koelkast, eethoek en – natuurlijk – een glazen bol. 
Logeren bij Mas de la Fouque?
‘Moerashotel’ Mas de la Fouque telt 26 kamers met eigen terras en twee woonwagens. Chef-kok Grégory van de Wege gebruikt voornamelijk biologische streekingrediënten. De watertuin sluit aan op diverse wandel- en fietspaden in het omringende Parc Naturel Régional de Camargue. Verder beschikt het hotel over een bibliotheek, spa en tennisbaan. Gasten kunnen per kano, fiets, paard of helikopter naar een privéstrandje aan de Middellandse Zee op 2 km afstand. Open: maart t/m december. Prijs: vanaf €200 per overnachting, inclusief ontbijt. Meer informatie TEKST LEO ALEXANDER SCHLANGEN FOTOGRAFIE ANDRIES DE LA LANDE CREMER Met dank aan arlestourisme.com 
