Sinds Huib door Spanje trekt, is hij nog geen pelgrim tegengekomen. Maar in Arrés verandert dat. Daar ontmoet hij Simon, met wie hij een aantal dagen optrekt.
Een schaduw op de achtergrond
In Arrés wonen 43 mensen. Het gehucht ligt op een heuvel. Er is een kerk en een bar die het vooral van pelgrims moet hebben. Die pelgrims, waar zijn ze toch? De enige herberg wordt bestierd door twee vrijwilligers uit Barcelona. De nasleep van covid is ook hier merkbaar. Het handjevol wandelaars dat hier neerstrijkt voor een overnachting haalt bij lange na niet de maximale bezettingsgraad van twaalf bedden. Misschien draagt juist dat wel bij aan net dat beetje extra vandaag. ‘Buena energia’ zeggen ze hier – goede energie. Iedereen goedgemutst, een unieke onbevangenheid. We eten samen. Er komt Sangria op tafel, gekoelde vino tinto voor de liefhebber. Een jongen uit Cartagena heeft er al dertig etappes op zitten, de Japanse Atsuko pas drie, ikzelf tip trots de tien stuks aan. En dan is er Simon, een pensionado uit Zaragoza. Hij loopt van Canfranc naar Puenta la Reina. Gescheiden, twee zoons in het buitenland, en een Nederlandse vriendin met wie hij zijn liefde voor beeldende kunst deelt. Stok in de hand, Panama tegen het schelle zomerlicht. Hij is een schaduw op de achtergrond.
Onafscheidelijk
In de volgende pleisterplaats, Ruesta, zie ik Simon weer. We delen dezelfde slaapzaal en lopen de ochtend ongepland samen op. Er ontstaat iets. Drie dagen lang zijn we onafscheidelijk. Elke avond eten we samen. Niemand mag erbij. Simon doet me aan mijn vader denken. Misschien herkent hij wel een jongere versie van zichzelf in mij. Is dat het.
Tijgerbalsem als aandenken
Ook de laatste etappe, van Monreal naar Puenta la Reina, steunen we op elkaar. De fysieke inspanning begint zijn tol te eisen. Mijn rechterenkel zwelt op en een helse pijn straalt uit naar mijn kuit. Simon zweert bij zijn potje tijgerbalsem, dat hij in India heeft gekocht. Ik mag het houden. ‘A souvenir’ grapt hij. De volgende dag is hij weg, met de bus naar Zaragoza. Ik voel me ineens heel erg alleen. Uitgerekend in Puenta la Reina, het plaatsje waar de camino arogonés en de camino francés samenvallen. Uitgerekend nu.
Huib loopt van Lourdes naar Santiago de Compostella en schrijft hier wekelijks een column over voor Seasons. Je kunt hem op de voet volgen op Instagram, via huib.loopt.
