In de nieuwste Seasons gaan we op bezoek bij Sisca Broeils. Zij is postbode op het bijzondere Noorse eiland Hovden, waar geen adressen bestaan. Omdat Sisca altijd de post voor anderen rondbrengt lijkt het ons leuk om haar nu zelf eens te verrassen met een kaartje! 
“Als klein kind hield ik al van de stilte”, zegt postbode Sisca Broeils, terwijl ze haar blik laat dwalen over de Noorse baai waaraan ze woont. Het is windstil. Een blauwe reiger komt op holle vleugels aan gewiekt en strijkt neer langs de rotsige oever. Sisca groeide op in het Groningse Grijpskerk. “Ik was het liefst buiten. Dagenlang bracht ik lezend in de weilanden door, tussen de koeien, schapen en paarden.” Met het klimmen der jaren groeide het verlangen naar een rustiger leefomgeving. “In Nederland werd het gaandeweg drukker. Altijd was er wel ergens weg- of vliegverkeer te horen.” In die tijd las Sisca in een krantenartikel dat het Noorse eiland Hovden ontvolkt dreigde te raken. Nieuwkomers waren meer dan welkom. Van de enkele boerenfamilies die op het acht bij drie kilometer metende eiland woonden was meer dan de helft in de loop der jaren naar het vasteland verhuisd. Jonge mensen zochten liever een baan in de steden, en ook ouderen vertrokken. Zodoende ontstond er grote leegstand op het eiland.” Gefascineerd geraakt door het krantenbericht reisde Sisca in 2001 af naar het verre noorden. “Ik had genoeg geld gespaard om de eerste drie maanden van te kunnen leven. Binnen die tijd moest ik ergens op het vasteland een baan zien te vinden. Op Hovden zelf was geen werk voor mij.” Vanwege de leegloop stonden huizen in vervallen schoonheid her en der over het eiland verspreid. Na kort zoeken vond Sisca haar droomhuis. Het was, zoals praktisch alle Noorse huizen, van hout gebouwd en lag aan een smalle baai. “Vanuit mijn woonkamer genoot ik van spelende otters op slechts enkele meters afstand. Verder weg kon ik zeehonden en een enkele keer walvissen voorbij zien komen. Zoals overal op het eiland was het er verrukkelijk stil. Ik kwam volledig tot rust.” 
Eiland zonder adressen
Hovdens beboste noordkant bestaat uit hoge bergen die in zuidelijke richting lager worden en eindigen in een heuvelachtig landschap. De enkele lege boerderijen langs de onverharde wegen accentueren de verlatenheid. “Op het eiland is helemaal niets. Zelfs geen kruidenierswinkel. Wie boodschappen nodig heeft moet met de boot naar het havenstadje Florø op het vasteland, ruim een halfuur varen van hier. Ook kunnen eilandbewoners ’s morgens een boodschappenlijstje meegegeven met de boot, die drie keer per dag Hovden en vier andere kleine eilanden aandoet. Inmiddels ben ik wel zelf een tweedehandsboekwinkeltje begonnen, in een oude schapenstal.” Terug naar de start van Sisca’s carrière als postbode. Na een jaar bij een plantenkwekerij in Florø te hebben gewerkt, hoorde Sisca dat op Hovden een postbode werd gezocht. Ze meldde zich direct en werd aangenomen. “In totaal telt Hovden veertig huizen, waarvan meer dan de helft vakantiewoningen zijn van Noren. Zodoende leidt mijn postroute dagelijks langs achttien huizen waarin achtendertig mensen leven. Voornamelijk schapenboeren en vissers. De huizen liggen langs de drie enige wegen die Hovden rijk is. Ze hebben geen straatnaam; er bestaan gewoon geen adressen op het eiland. In het begin was dat even lastig; ik moest de namen van alle bewoners uit mijn hoofd leren en die koppelen aan hun woning. Inmiddels weet ik iedereen feilloos te vinden.” 
Hovdens crisiscentrum
Dagelijks verzamelt Sisca op haar route ook post die verzonden moet worden. Iemand die een poststuk wil versturen en niet zelf naar de boot kan komen, hangt een gele reflector uit de brievenbus. Voor de postbode het teken dat er iets in zit dat mee moet. Deze post wordt aan de kapitein van de boot overhandigd, die op zijn beurt Sisca de post voor het eiland meegeeft. Even snel een praatje en weg is de boot alweer. Na aan de kade de post op rijroute gesorteerd te hebben, begint ze aan de bezorging. Eerst richting de adressen aan de oostkant. Daarna volgt de zuidelijke route, waarna de postbussen worden aangedaan op weg naar haar eigen huis. Inmiddels is Sisca’s nieuwe woonplek op Hovden de boerderij van haar Noorse levensgezel Sverre: een geboren en getogen Hovdenaar, met wie ze alweer jaren samen is.” Het bezorgen van de post duurt gemiddeld twee uur. Maar wanneer Sisca her en der wordt aangesproken kan de dag flink uitlopen. “Vaak willen mensen iets met me delen. Dan staat de koffie op tafel en komen de verhalen los. Op die manier krijg ik heel wat te horen en raak ik soms betrokken bij allerlei probleemsituaties. Grappend word ik weleens ‘Hovdens crisiscentrum’ genoemd. Ik vind het niet erg, je bent er tenslotte voor elkaar op zo’n klein eiland.” 
Ansichtkaart voor postbode
Omdat Sisca altijd de post voor anderen rondbrengt lijkt het ons leuk om haar nu zelf eens te verrassen met een kaartje! Stuur je ansichtkaart naar Sisca Broeils, Hovden – Florø, Norway.
Zokomjeer
Het 15 km2 grote eiland Hovden ligt 230 km ten noorden van de Noorse stad Bergen. Het is een van de meer dan 50.000 eilanden bij Noorwegen. Vanaf Bergen bedraagt de reistijd per auto naar Hovden vier uur. Vanaf Oslo kan ook direct gevlogen worden naar de stad Florø, nabij Hovden. De veer- boot vertrekt driemaal daags vanuit Florø naar Hovden. Op het eiland zijn twee vakantiewoningen te huur. Informatie hierover via: mona@solstrand.net. 
Lees ook:
Camperreis: 5x prachtige bestemmingen in Europa Bijzonder overnachten: uitzicht over zee Reizen: door een zee van wit in Noorwegen
