Vier terrassen telt de verzonken tuin van Tanja Stigter, op elke windrichting één. Om zo veel mogelijk te genieten van het buitenleven.
Vier seizoenen, vier terrassen
Terrassen zijn opvallend aanwezig in de tuin van Tanja Stigter in Driebergen-Rijsenburg. Voor elk seizoen is er een favoriete plek. “Ik wilde graag veel ingerichte terrassen waar je zo neer kunt vallen. Niet dat je eerst met stoelen en kussens moet slepen.” In de zomer zitten de bewoners het liefst op de veranda in de avondzon. 
Op warme dagen brengt het terras aan de vijver verkoeling. 
En in de middag is het plaatsje halverwege de tuin favoriet. 
Op het laatste puntje tuin staat een stoere overkapping van eiken- en larikshout. Hier richtte Tanja een tweede veranda in. “De kapschuur hebben we gebouwd omdat het huis niet gunstig op de zon staat. En we wilden in de lente en de winter ook een plek waar we lekker beschut buiten kunnen genieten.” 
Niveauverschil
De tuin achter het jaren 30-huis van Tanja Stigter in Driebergen-Rijsenburg kent een bijzondere ontstaansgeschiedenis. Vijftig jaar geleden kozen de toenmalige bewoners ervoor om de tuin te verdiepen. “Door de ligging tussen de bossen bleef de kou hier altijd veel langer hangen dan in het dorp”, vertelt Tanja. Samen met drie buren besloten de bewoners toen hun tuin af te graven om een beter klimaat te creëren voor de moestuin.” Door het afgraven ontstond een flink niveauverschil tussen woonvloer en tuinpad. Aan Tanja en haar man Marcel de uitdaging om binnen en buiten letterlijk en figuurlijk op elkaar aan te laten sluiten. Dit lukte met een veranda op palen als verlenging van de keukenaanbouw. Zeven betonnen traptreden overbruggen nu de 1,35 meter tussen veranda en terrassen. 
Onkruid wieden als housewarming
De aanleg van de tuin was een tweede uitdaging. “We hebben een house warming gegeven waarbij we alle gasten vroegen om een vierkante meter onkruid te wieden”, vertelt Tanja. Om het blanke canvas in te kleuren, vroeg Tanja haar vriendin Melanie Wiggers een ontwerp te maken. Het werd een van de eerste projecten van de tuinontwerpster. “Melanie heeft een goede basis gelegd in de tuin. Ze deelde het perceel op in vlakken met verschillende vakken, lange zichtlijnen en strakke paden. Daar zijn wij op gaan voortborduren.”
Tuinieren tussen de lijnen
Tanja kleurde de vlakken vooral groen in: stukken gazon, strakke beukenhagen en rond gesnoeide vormen struik-klimop wisselen elkaar af. Smalle paden van het grijze Ardenner split zorgen voor een koel contrast, net als de terrassen van Aziatisch hardsteen. Bij de vijver golft een strook witte hortensia ‘Annabelle’. “Ik word heel gelukkig van tuinieren binnen de strakke lijnen. Dankzij die vlakverdeling blijft het werk overzichtelijk. Dat was ook wel een wens. Een keer in de zoveel tijd ren ik rond met de elektrische heggenschaar om een haag te snoeien. Dan weer hark ik het grind of maai ik het gazon. Zo rond ik voor mijn gevoel telkens een onderdeel af, heel prettig.”
Leibeuk voor privacy
Achter appelbomen en voor een klimop-schutting staan vier imposante leibeuken. Ze geven de bewoners een extra stukje privacy. Door het niveauverschil tussen tuin en huis keken ze twaalf jaar geleden zo vanuit huis de tuin van de buren in. “De schutting was dan wel twee meter hoog, maar bood ons alsnog geen beschutting als we op de veranda zaten. Vandaar dat we de hoogte in zijn gegaan met die bomen. Nu is de tuin rondom mooi omsloten door groen.” 
Eén van de terrassen wordt welnessplek
Een van Tanja’s wensen was een tuin vol duurzame materialen. Plastic ging in de ban zodat het hier, net als in huis, natuurlijk oogt en voelt. Veel meubels en accessoires zijn zelfgemaakt van oud hout of toevallige vondsten. Zo hangt de tuindouche aan een oude boomwortel die omhoog kwam tijdens graafwerkzaamheden in de straat. En zijn de staanders van de kapschuur gemaakt van vier gerooide eikenbomen in een naburig bos. En nog steeds komen de bewoners met nieuwe ideeën. De groep hortensia ‘Annabelle’ maken binnenkort plaats voor deinende grassen en ijzerhard (Verbena bonariensis). De tuindouche verhuist dan naar de vijver. Ook komen daar twee ligstoelen te staan, zodat er een wellnessplekje ontstaat. “Ik word heel blij van het maken van dit soort plannen. De tuin is zo echt onder onze handen gegroeid. Dat vind ik ook veel leuker dan een kant-en-klaar eindresultaat.” Tekst: Mirjam Enzerink | Fotografie: Modeste Herwig
Lees ook:
Rode bloemen, rood blad, zo mooi tussen het groen De vijver staat in bloei: onze favoriete vijverplanten Een kijkje in de brocante tuin
