Het is meteen duidelijk als je er binnenstapt: de bewoners van deze boerderij in Frankrijk houden niet van nieuw en glad, maar van imperfectie en karakter. En dankzij Alexandra’s neus voor brocante vondsten blijft het interieur nooit lang hetzelfde.
Ze had enorm veel zin in een project dat ze helemaal naar haar hand kon zetten, vertelt Alexandra Sliosberg. En dat kreeg ze: een blank canvas in de vorm van een vierhonderd jaar oude boerderij, ooit behorend bij het kasteel van het dorp Ecquevilly, in de regio Île-de-France. “We huurden jarenlang een huis in Londen; ik ben half-Engels, half-Frans, mijn man Bertrand is Frans. Maar met de komst van onze drie zonen kregen we behoefte aan een eigen plek, een koophuis waarin je niet alleen investeert met je portemonnee, maar ook met je hart. Onbetaalbaar in Londen, dus staken we het Kanaal over. Meer dan twintig huizen hebben we bezichtigd, om uiteindelijk terug te keren naar het eerste. De boerderij ligt een uurtje van Parijs, iets verder van de stad dan we wilden, maar het was liefde op het eerste gezicht.”
Terras werd woonkamer
Vlak voor de koop vloog het dak van de boerderij eraf door een zware storm. Het werd nog hersteld door de vorige eigenaren, hun laatste klus van een twee jaar durende restauratie. “Al het zware werk was gedaan”, vertelt Alexandra. “Ze hadden de oude balken weer zichtbaar gemaakt, gas en elektra vernieuwd, alle ramen en kozijnen vervangen… Wij konden voortborduren op een prima basis.” Door een aantal muren te slopen op de parterre toverde het koppel drie kleine kamers om tot een woonkeuken als hart van het huis, met een kook-, eet- en zithoek. Ook beneden kwamen de ouderlijke slaap-, bad- en werkkamer. De zolder werd het domein voor de jongens, compleet met toilet en badkamer. Zeven jaar na de grote verbouwing haalde het stel opnieuw de gereedschapskist tevoorschijn en trokken ze het grote overdekte terras bij het huis. “De eerste jaren leefden we zes maanden per jaar buiten. Maar de zomers lijken steeds korter te worden. Daarom hebben we het terras dichtgemaakt en verbouwd tot woon- en eetkamer. Zo kregen we er ineens veertig vierkante meter bij en ontstond er ook meer ruimte in de keuken.”
Stalen kozijnen
Dankzij zijn glazen gevel baadt de nieuwe woonkamer in het licht en lopen binnen en buiten bijna naadloos in elkaar over, ook in de winter een heerlijk gevoel. De kozijnen zijn ontworpen samen met een architect en door een lokale smid uitgevoerd in zwart staal. Zowel kleur als materiaal komen overal in huis terug, ze vormen een spannend en modern contrast met de authentieke basis van de boerderij. “Toen we hier voor het eerst kwamen, proefden we een beetje een vakantiesfeer, easy living. Dat gevoel wilden we benadrukken, ik zag meteen plaatjes in mijn hoofd van een licht, comfortabel en gastvrij familiehuis. Maar die eeuwenoude eiken gebinten en stoere stenen muren vormen de ziel van deze boerderij, die wilden we koste wat kost bewaren.”
Sponzen met kalk
Om het interieur lichter te maken legden Bertrand en Alexandra lichte Frans eiken vloeren en gingen ze de donkere eiken balken en gebinten te lijf met witte kalkverf, nonchalant aangebracht zodat het oude hout er nog een beetje doorschemert. Enkele muren, zoals de buitenmuur van het voormalige terras, bleven ruw, sommige werden strak en schoon gestuukt, bijvoorbeeld in de keuken. Weer andere werden witgepleisterd, volgens een oude techniek die het koppel leerde van een vriend: “Daarbij breng je de kalk aan met een spons. Een enorme klus, we zijn er zes maanden mee bezig geweest. Maar het was het waard. Het geeft een zacht effect en het huis is er zo mooi licht door geworden. Het is nu net alsof je een whitewashed vakantiehuis binnenstapt.” Wit, zwart en veel warme naturellen domineren het kleurenpalet in huis, hier en daar aangevuld met een kleur: “Bleekroze, zachtgroen, frisblauw. Die geven het geheel net dat beetje pit.”
Steeds andere meubels
Jarenlang had Alexandra een succesvolle carrière in de reclamewereld, tot haar jongste drie maanden oud was en ze het roer omgooide. Ze besloot werk te maken van haar passie: het speuren naar en opknappen van vintage en brocante spullen. “Ik ben erg van het oud”, lacht ze. “Oude dingen zijn uniek en meestal beter van kwaliteit dan nieuwe; vroeger werd alles goed gemaakt, met materialen die een leven lang meegaan. Ik houd van de krassen en deuken die ontstaan door gebruik en tijd, ze geven een ziel aan de voorwerpen. Als ik meubels opknap, accentueer ik die onvolkomenheden ook vaak met was of pigment. Ze worden er alleen maar mooier van.” Dat opknappen doet ze in haar werkplaats, de oude wasplaats van de boerderij. Boordevol staat-ie, want onder de vlag van haar studio Petite Belette verkoopt Alexandra haar gerestaureerde vondsten. “Ik merk een groeiende belangstelling voor tweedehands spullen”, zegt ze. “En mensen kopen ook liever gebruikt van dichtbij dan goedkopere, maar slechtere items van de andere kant van de wereld. Ik koop alleen in wat ik zelf mooi vind, dus dat belandt nogal eens in mijn eigen huis. Ons interieur ziet er daardoor nooit lang hetzelfde uit, het is continu in beweging.” Ze huldigt het principe: iets erin, iets eruit. “Ik hou niet van te veel spullen om me heen; ik zie graag mooie dingen die ook functioneel zijn. Dit is ook geen plek voor frivoliteiten. Een boerderij als deze vraagt om eenvoud.”
Studio Petite Belette
Alexandra knapt vintage en brocante meubels en accessoires op en verkoopt deze online. Langsgaan in haar atelier kan ook, op afspraak. Zelf meubels opknappen? Alexandra ontwikkelde een professionele (Franstalige) online masterclass waarin ze tal van technieken, trucs en tips uit de doeken doet.
Meer informatie: petitebelette.com, instagram: @petitebelette
Binnenkijken in andere huizen? Die vind je hier.
PRODUCTIE EN STYLING MARIE-MAUD LEVRON, ANNE-CATHERINE SCOFFONI TEKST MONIQUE VAN DER PAUW FOTOGRAFIE YANN DERET
