Als kind leerde interieurstylist Miranda van Renswoude al om anders naar materialen te kijken. Dus is het voor haar volstrekt logisch dat een ruwe boomstam een tafel wordt en de veren van haar kippen perfecte decoratie-items zijn. Die creatieve blik kwam goed van pas bij de verbouwing van wat ooit hun onbewoonbaar verklaarde woning was.
Onbewoonbaar
De verwarming moest nog aangelegd worden, en een badkamer was er ook al niet. Toch vielen Miranda van Renswoude en haar gezin als een blok voor het statige pand uit 1899 in hartje Hilversum. Ook al was het onbewoonbaar verklaard toen ze het kochten in 2003. Want wat het huis wel had: originele elementen als een plafond met prachtige ornamenten en mooie en suite-deuren. Inmiddels zijn ze al zeventien jaar aan het klussen – ze doen vrijwel alles zelf – en op de hal en het trappenhuis na is alles af. “Al kunnen we dan bijna weer opnieuw beginnen”, lacht Miranda.
Benadruk donkere ruimtes juist
Miranda houdt van grote gebaren. “Dat je een ruimte binnenkomt en je oog meteen getriggerd wordt.” Dus liet ze een oude foto als behang afdrukken bij www.repro.nl en plakte dat op de 3.28 meter hoge wanden. “Je ziet mijn moeder met een buurtvriendje. Het is een mooie herinnering aan haar.” Ze koos specifiek voor een oud, zwart-witbeeld, want “eentje van onszelf of de kinderen zou snel gedateerd overkomen”. Dat de kamer, die op het noorden ligt, nu nóg donkerder lijkt, vindt ze geen probleem. “Onzin dat je dan lichte kleuren moet gebruiken. De ruimte wordt nu juist intiemer en meer eigen.” En dat laatste was de reden om ook een dierbare vakantiefoto van haar jongens in Portugal op canvas te laten drukken en als eyecatcher in de kamer te plaatsen.
Samen een tafel maken
“Ik heb een oom die klokkenmaker is, eentje doet aan houtbewerken en wat mijn vader ziet, kunnen zijn handen maken. Zo leerde ik als klein meisje al om anders naar materialen te kijken en ermee te doe-het-zelven.” Dus toen er in haar straat een zieke kastanjeboom werd gekapt, vroeg ze de werklui of ze een deel van de stam mocht hebben. “Ik kwam spontaan op het idee van een tafel. Hugo bevestigde er wielen onder en ik behandelde de bovenkant met matte transparante botenlak.” Ook de boomstamkandelaars en eettafels maakten ze (gedeeltelijk) zelf. “Het ene bovenblad vond mijn vader langs de weg, het andere fabriceerden we van planken uit oude gebinten. Je hoeft niet alles nieuw te shoppen. Het enige wat je nodig hebt is geduld. En, oké, twee rechterhanden zijn ook welkom.”
Klinkers uit het hele land verzameld
Ook de tuin werd aangepakt. In heel Nederland haalde Miranda oude partijen ‘vijfduimer-klinkers’ op om hun terras in waaiervorm te bestraten. De tuinset maakte echtgenoot Hugo van douglasplanken. “Ik heb ze met transparante antraciet tuinhoutbeits behandeld, zodat je de nerven en noesten nog ziet.”
Ga voor oude bouwmaterialen
“We vinden het mooi als materialen al een leven hebben gehad, karakter hebben.” Dus toen Miranda wist dat ze in de keuken een zes meter lange kastenwand wilde, speurde ze urenlang op sites van oude bouwmateriaalzaken en vond uiteindelijk deze deuren uit een klooster. Een timmerman maakte er een kast van op maat. Het hout voor de plafondbalken zag ze op Marktplaats. “Het zijn oude gebinten van een boerderij. Ze lagen buiten toen ik ze ging ophalen, nat en groen uitgeslagen. Maar zulk mooi eikenhout. Het tafelblad in de keuken is ook hiervan gemaakt. Daar probeer ik op te letten: dat je hetzelfde hout terug laat komen in een ruimte. Om de rust te bewaren.”
Zorg voor een mix van stijlen
“De kracht van een inrichting zit voor mij in contrast. Dat maakt het spannend. We hebben veel klassieke elementen in ons huis dus toen we de keuken gingen ontwerpen, besloten we dat we voor de pui strakke zwart-stalen kozijnen wilden. Die ‘breken’ mooi met de oude kastenwand ertegenover.” De tegenstelling van verschillende stijlen probeert Miranda zoveel mogelijk door te trekken. Dus kwamen er rond de strakke tafelpoten van Hay klassieke stoelen, en kreeg de moderne, witte Ikea-keuken een authentiek tintje met een houten zijwand en een klassiek porseleinen gootsteen van Villeroy & Boch.
Donkere kleur op de wanden
“Ik ben niet van de felle kleuren maar hou van geborgen en intiem. Donkergrijs – Down Pipe van Farrow & Ball – past hier goed bij. In een wild weekend, mijn man en zonen waren weg, besloot ik in een opwelling de muur boven de schouw poederroze te verven (Setting Plaster van Farrow & Ball), maar dat is het wel, qua kleur. Wil je met felle tinten experimenteren, begin dan met accessoires. O, en een tip als je twijfelt tussen twee muurkleuren: kies altijd het donkerste staaltje. Grote oppervlakten vallen lichter uit als je ze verft.” De papegaaiduiker tekende zoon Tijl als aandenken aan een vakantie op de Faeröer eilanden. Miranda heeft er een oud, los lijstje voorgezet. “Dan kun je nog eens afwisselen.” Meer binnenkijkers? Die vind je hier.