Binnenkijken: dit huis zit vol slimme vondsten – en is een oase van rust & licht

Met mooi vergrijsde tinten, ruw hout en veel wit is het huis van Esther Horneman een oase van rust en licht. En een bron van inspiratie als het om zelfmaakideeën en originele interieuroplossingen gaat. Het hoofd van Esther Horneman zit altijd vol interieurideeën. Toen ze op zoek was naar raamverduistering voor de woonkamer, wilde ze geen gordijnen, maar kwam ze op het idee van houten schuifpanelen. Let wel: dit was in een tijdperk dat je echt moest speuren naar goede ophangsystemen hiervoor. Van een oude stoel maakte ze een eigentijdse salontafel door op de houten poten een zinken dienblad te bevestigen. En dan deze: via via kwam ze aan een vintage locker waarvan een deur ontbrak. Met underlayment toverde ze dat deel om tot een open kast. Nog een laatste briljante inval: een kast die ze vond in de kringloop knapte ze op met als doel om er allerlei ditjes en datjes in te bewaren. Esther: “Ik wilde dat het rust zou uitstralen. Ineens dacht ik: witte dozen zijn de oplossing, maar waar haal ik die vandaan?” Nou, bij Nederlands grootste taartenbakker dus, ofwel: de Hema. “Ik kon een aantal gebaksdozen van ze kopen. Met de lettertang maakte ik labels. Dat ben ik: ik hou van eenvoud én van praktisch.”

Houten schuifpanelen doen dienst als gordijnen in de woonkamer.

Esther maakte van een oud koffieblik een originele plantpot.

Van kroeg tot woonhuis

Al haar hele leven is Esther in de ban van interieurzaken. Als kind schoof ze wekelijks met de meubels in haar slaapkamer en toen ze op kamers ging, maakte ze haar eigen stek met kringloop­ en rommelmarkt­ vondsten. Twintig jaar geleden was ze met haar man Hans op zoek naar een huis. Hun enige wens: een plek buitenaf, met veel natuur in de omgeving. Best een uitdaging, met een beperkt budget. In het Groningse Opende stuitte het stel op een leegstaand huis. Midden in het groen, maar ook behoorlijk krakkemikkig. “Het zag er heel romantisch uit, maar het tochtte behoorlijk en overal zat schimmel.” Niet heel raar, want het pand – dat ooit pal aan de vaart lag – had al vele jaren op de teller staan: rond 1900 was het een kroeg geweest waar handelslui aanmeerden. De laatste jaren hadden er twee gezinnen gewoond, waardoor op de grond een dubbele woning mocht worden gebouwd. Lang verhaal kort: Hans kocht het pand samen met zijn broer, ze sloopten het en bouwden grotendeels zelf een dubbel huis – in het ene woont zijn broer, in het andere Hans, Esther en hun twee dochters. Esther: “Stiekem hoopten we in het oude pand nog verrassingen te vinden; meubels, glas-in-loodramen of wie weet een pot met geld, haha. Maar niets van dat. Wel hebben we van twee bedsteeluiken en twee paneeldeuren een kast laten maken. En aan de buitenkant van het pand zaten een soort sierornamenten verankerd, die zijn eraf gehaald en op het nieuwe huis bevestigd.” Ongeveer acht jaar geleden bouwden ze nog een serre aan de zijkant van hun woning. “Hier drinken we ’s ochtends koffie, ’s middags thee, mijn bureau staar er… het is mijn favoriete plek.”

De lichte serre is een lievelingsplek.

Vintage eyecatchers

Haar liefde voor wonen krijgt in huis alle ruimte. Door de jaren heen is haar mening over wat ze wel en niet mooi vindt vrijwel niet veranderd. “Ik ben een gevoelig persoon, houd niet van veel prikkels. Mijn stijl is dan ook vrij basic. Scandinavische kleuren vind ik mooi: vergrijsde tinten, aangevuld met wit en zwart. Niet te veel frutsels en tierlantijnen, wel stoere materialen als metaal en onbewerkt hout.” Voor eyecatchers bezoekt ze kringloopwinkels als Pikulan in Surhuisterveen, Hart van Friesland in Drachten, een tweedehandswinkel in Dokkum of de jaarlijkse rommelmarkt in het Belgische Kemmel. “Ik speur altijd naar oude camera’s, misschien omdat ik fotograferen al mijn hele leven leuk vind. Inmiddels heb ik er rond de dertig; ze staan overal in huis. De oudste heeft nog een lens die je kunt uittrekken. Maar de mooiste is er een met een flitser, zo’n rond kommetje van metaal. Die vond ik ooit voor twee euro. Kijk, dan kan mijn dag niet meer stuk.”

Composities maken

Al vaker was het door haar hoofd gegaan om van interieurstyling haar werk te maken. Maar ze had al een leuke baan als docent tekenen en handvaardigheid op een middelbare school. Rond haar veertigste maakte ze dan toch een switch: “Ik dacht: het is nu of nooit. Ik besloot een avondopleiding in styling te doen – met gevoel voor stijl alleen kom je er niet, ik wilde kennis hebben, zodat ik adviezen kan onderbouwen.” Sindsdien werkt ze nog twee dagen op school en daarnaast als interieurstylist. Of er een lijn is in de woonwensen waarmee klanten bij haar aankloppen? “Veel mensen vinden het moeilijk om van hun huis een thuis te maken. Losse meubels vormen geen eenheid – met een vloerkleed kun je dat oplossen. Of schilderijen en foto’s hangen op gekke plekken of hoogtes – omdat daar toevallig een spijker in de muur zit. Als je er meer een compositie van probeert te maken, wordt het sneller een geheel.”

Esther denkt in oplossingen. Zo maakte ze van een oude stoel een salontafel door een zinken dienblad op de houten poten te bevestigen.

Meer binnenkijkers

• Binnenkijken in een heerlijke lichte ruime Barn(house)
• Landelijk wonen anno 2020: wit, wat goud – en veel gerecycled hout
• Binnenkijken: inspirerende mix van bohemian en vintage op een Deens landgoed mét B&B