Voor Monique Dontje betekende het opknappen van haar oude boerderij niet dat ze alles in het nieuw zou steken, integendeel. Ze gebruikt het liefst gebutste en doorleefde materialen, en niet alleen om de planeet een plezier te doen – ze vindt het ook gewoon veel mooier.
Duurzaamheid loopt als een rode draad door het leven van Monique Dontje. Als student was ze al degene die het licht uitdeed – letterlijk – en het oud papier inzamelde, ver voordat hier überhaupt voorzieningen voor waren. Het werd helemáál een thema in haar leven toen ze een relatie kreeg met Eckart Wintzen, de in 2008 overleden ondernemer, duurzaamheids- en managementgoeroe die zichzelf een ‘overjarige hippie’ noemde en die, volgens de Volkskrant, ‘zich verantwoordelijk voelde om niet aan de eigen belangen te werken, maar aan die van de wereld’.
Monique: “Eckart leeft nog steeds voort in mijn gedachten bij alle keuzes die ik maak. Of het nu gaat om het minimaliseren van mijn voetafdruk op aarde of hoe te leven in en tussen de natuur.” Dus toen zich in 2018 een kans voordeed om een vervallen boerderij uit 1900 te kopen, dicht bij de Vinkeveense Plassen en met uitsluitend boerenland om zich heen, was één ding direct duidelijk: deze droomplek zou zo veel mogelijk duurzaam opgeknapt worden met oude bouwmaterialen en/of gerecyclede materialen.
Maar eerst moest er gestript worden. En zoals dat meestal gaat als je een oud pand laagje voor laagje afpelt, duik je de geschiedenis in. Monique: “Onder in de kruipruimte vonden we heel oude stenen die duidden op een lang verleden. Over de historie van het pand is verder niet zo veel bekend. Zeker weten doe ik het niet, maar ik denk dat het ooit een herenboerderij is geweest. Lang geleden, toen al de grond eromheen nog bij dit perceel hoorde. De vorige bewoonster heeft hier circa 35 jaar gewoond, en toen was de boerderij al niet meer in bedrijf. Daarvoor is er wel altijd in geboerd.”
De boerderij uit 1900 ligt op het platteland van Waverveen. Het dorpje bestond al in de middeleeuwen en lag toen al te midden van agrarisch gebied. Zo’n 35 jaar geleden werd er voor het laatst geboerd op deze plek.
Houden van oud
Op de indeling – veel kleine hokjes met een opkamer en een voorkamer –, wat oude stalraampjes en dito kast na, was er niks authentieks in de boerderij meer te vinden. “Ik heb veel muren weggehaald zodat er een grote woonkamer ontstond. En ook boven is het hokkerige verdwenen. Oorspronkelijk waren er vier slaapkamers, dat zijn er nu twee.”
Om aan gebruikte bouwmaterialen te komen, speurde Monique online stad en land af. “Los van het milieuaspect – ik snap niet hoe we met z’n allen onze leefomgeving vergiftigen door continu alles nieuw te kopen – hou ik van oud. Omdat het mooi is, maar ook omdat het praktisch is. Voor mij is het belangrijk dat mijn huis een plek is waar ik me kan ontspannen. Ik woon hier samen met mijn zoon en drie katten en wil me geen zorgen hoeven maken over vlekken of krassen. Ik koop stukken die al oud en gedeukt zijn; het is niet erg als er nog meer beschadigingen op komen.”
Een mooi voorbeeld hiervan is de statige, witte trap in de woonkamer. Die vond ze bij Restoric in Uithoorn, waar ze allerlei gebruikte materialen verkopen. “Nu zou ik ’m kunnen afkrabben, restaureren en opnieuw in de verf kunnen zetten, maar ik val júíst op dat afgeleefde.” Dus staat ie in al zijn sleetsheid in de woonkamer te pronken. Inclusief afgebladderde verf en met hier en daar leuke doorkijkjes omdat een aantal stootborden de tand des tijds niet heeft doorstaan. Dat schoonheid met de jaren komt, zie je ook terug bij de kast met de prachtige, witte panelen die ze vond bij Van Dijk & Ko in Amsterdam en door een timmerman op maat liet maken – en waar zich, grappig detail, achter de rechterdeur de wc bevindt.
Verf van zwarte bolsters
Wat in het oog springt, is het donkergekleurde hout, met name in de keuken. “Hier zat oorspronkelijk een heel laag plafond. Toen we dat eruit sloopten, kwam er een balkenconstructie tevoorschijn, stiekem hoopte ik daar al op. Omdat het er naar mijn zin te ‘nieuw’ uitzag, heb ik de balken geverfd met walnoteninkt – daar had ik ooit iets over gelezen. Er staan twee walnootbomen in de tuin en door de zwarte bolsters te koken, kun je je eigen verf maken.”
Het hout voor de keukenkastjes komt van Raw Materials in Amsterdam, een bedrijf dat voor z’n collecties onder meer gerecycled hout, FSC-gecertificeerd hout of hout afkomstig van duurzaam beheerde plantages gebruikt. “Hier vonden we een soort sierpanelen waar de timmerman de keuken van heeft gemaakt. Het is kneiterhard, van zichzelf zo donker en het oppervlak is vrij ruw. Hoe ik ze schoonmaak?” Lachend: “Ik heb het idee dat het hout dat van zichzelf al een beetje doet. Omdat het zo gevlekt is, en spetters nauwelijks opvallen.”
Veel van de interieurstukken in huis gaan al jaren mee en/of zijn nog uit de tijd dat ze samen was met Eckart, zoals twee kisten en een rieten mand. Of herinneringen aan reizen die ze samen maakten: een mancala (bordspel) en oude melkbus uit Afrika, authentieke potten uit Birma. “Wat ik voor mijn gevoel nog mis, zoek ik tweedehands. De witte bank heb ik gekregen van een vriend, in de wandkast ertegenover zit de televisie verborgen. Het zijn twee oude staldeurtjes die ik op Marktplaats vond. Een timmerman bouwde er een kast omheen. De salontafel komt van Raw Materials en is een Indiase tafel die daar op markten is gebruikt. Omdat ik niet te veel verschillende houtsoorten in huis wilde, heb ik meerdere van die tafels gekocht en daar vensterbanken van gemaakt.”
Ze denkt even na. “Eigenlijk ben ik niet zo’n meubeljager. Dat heeft ook met het gedachtegoed van Eckart te maken. Ik heb veel aan hem te danken. Niet alleen kan ik dankzij zijn succes op deze plek wonen, hij heeft me ook kritisch leren denken. Over het systeem, onze samenleving. Als je je daarin verdiept, weet je dat geluk niet zit in méér, niet in materie.”
Lees ook: 6 adressen om vintage te schatgraven
Omdat er vloerverwarming kwam, moest het huis versterkt worden. Daarom zijn de plafondbalken verzwaard. Om het nieuwe hout een doorleefde look te geven, behandelde Monique ze met walnoteninkt. “Maar eerst maakte ik ze ruw door er met een hamer flinke butsen in te slaan.”
Meetings in The Meetinn
Monique kocht het perceel met goede vriend Arrad Eschel en samen hebben ze de oude stallen die bij de boerderij horen eigenhandig verbouwd tot een plek waar collega’s, vrienden of familie kunnen samenkomen, eten en overnachten. Net zoals de woonboerderij zijn de stallen duurzaam verbouwd. Op het dak liggen bijvoorbeeld zonnepanelen, er zijn leemstuc muren en de verwarming of koeling gaat via een warmtepomp. Er is een keuken, er zijn boardrooms en vier gastenkamers, alle voorzien van badkamer en een zitgedeelte. Het magische uitzicht op het platteland zover je oog reikt krijg je erbij cadeau. Meer info: themeetinn.nl.
De vloerwisser is een idee van Monique: de tak komt uit haar tuin en was afgebroken na een storm. De tegels komen van Tegelstee en de douchestang is van Hotbath.
CREDITS: TEKST TESSA JOL EN EVELYN VAN DRIEL | FOTOGRAFIE TESSA JOL | PRODUCTIE TAVERNE AGENCY
Meer lezen
- Meer beelden van deze binnenkijker zie je in Seasons september, verkrijgbaar via de webshop.
- Eén ding wist yogadocent Elise zeker toen ze samen met haar man Simon een monumentaal grachtenpand uit 1640 kocht. Het moest gerenoveerd en ingericht worden met verantwoorde en natuurlijke materialen. Hier zie je het resultaat.
- We zijn dol op een mooi boeketje bloemen – maar vinden het altijd zo jammer als ze weer verwelkt zijn. Met deze 5 unieke en duurzame boeketjes is dat niet het geval. Ze zijn namelijk gemaakt van papier, vilt en hout. Blijvend mooi dus, en uniek. Leuk voor jezelf of een ander!
