Minimalistisch zou het interieur worden, net als hun oude huis in Hamburg. Maar de Toscaanse woonboerderij vroeg om een andere stijl. Keramist Britta Herrmann richtte het in zoals ze haar Italiaanse leven leidt: vol licht, ruimte en vooral niet te netjes.
“Mijn karakter lijkt op dat van de Italianen”, lacht Britta Herrmann. “Ik kijk niet naar wat andere mensen doen, veroordeel ze ook niet. Hier kan ik in een smoezelige oude auto rondrijden en op versleten sneakers rondlopen. Niemand die er raar van opkijkt, want iedereen doet het. Italianen vinden andere dingen belangrijker. Goed eten bijvoorbeeld, liefst uit eigen tuin – of uit die van opa. En mensen ontmoeten. Gewoon tijd voor elkaar hebben.”
Vijftien jaar geleden verruilde Britta samen met partner Marco Frediani een appartement in Hamburg voor een Toscaans boerderijtje. Het leven op de heuveltop vinden ze ’s zomers één groot feest. “De kippen lopen vrij rond, je snuift de geur op van rozemarijn en lavendel en de hangmatten onder de kersenbomen verleiden me tot een middagdutje”, vertelt Britta. De aanleiding voor de verhuizing was haar partner die uit Toscane komt. Ze leerde hem in Hamburg kennen, waar hij scheikunde studeerde. Toen hij een baan als docent en onderzoeker in Florence kreeg aangeboden, hoefde het koppel niet lang na te denken.
Stal wordt atelier
Britta, opgeleid als keramist en ontwerper, was meteen verkocht toen ze het huis in de buurt van het stadje Pistoia voor de eerste keer zag. “Alleen maar glooiende heuvels en prachtige natuur om me heen.” De boerderij, inclusief twee hectare land, stamt uit 1812 en vormt samen met twee andere huizen een piepklein gehucht. Na vijftien jaar renoveren is het drie etages tellende huis nog steeds niet af. “Met zo’n huis ben je eigenlijk nooit klaar”, glimlacht Britta.
“Toen we het kochten was het helemaal anders. We hebben bijvoorbeeld een aanpalende stal tot keuken verbouwd. De vroegere keuken is nu de woonkamer.” Een andere stal, iets verder van het huis, toverde Britta om tot atelier. Een smaakvol aangeklede caravan gebruiken ze als gastenverblijf. In de tuin, op een plekje met een schitterend uitzicht, heeft Marco een terras aangelegd waar hij yogatrainingen geeft als hij niet in Florence hoeft te zijn.
Kippengaas en aardewerk
Aanvankelijk wilde het stel het interieur van hun Italiaanse woonboerderij minimalistisch houden, maar naarmate de verbouwing vorderde veranderde dat. “Qua inrichting zijn we veel nonchalanter geworden. Het superstrakke zoals we dat in Hamburg hadden, past niet bij dit huis. De plafonds zijn laag, de ramen smal.”
Britta omschrijft de inrichting als een ‘mix and match’, met vooral veel meubelstukken van lokale brocante-markten. “We hebben de muren wit geschilderd om zo veel mogelijk daglicht te vangen. Het geeft ook meer vrijheid om verschillende stijlen te combineren.” Een servieskast in de keuken is hun nieuwste aanwinst. Flink uit de kluiten gewassen, gevonden op een antiekmarkt in Arezzo, kust hij bijna het plafond. “Het kippengaas zat er al in”, wijst ze naar de deuren. “De ruitjes zullen wel ooit gesneuveld zijn en op deze manier konden ze hem goedkoop opknappen. Ik vind het wel landelijk.”
Zachte kleuren als lichtgroen, roze en geel maken de keuken vrolijk. Hier en daar voegde Britta een pittig accent toe door de kraan, de lamp en het keukenkastje zwart te schilderen.
Overal in huis zelf ontworpen keramiek
In de woonkamer van de Italiaanse woonboerderij staat een antiek vitrinekastje mét glas. Afkomstig uit Lucca, ook niet ver weg. “Eens per maand verandert die stad in één grote antiekmarkt”, zegt Britta. “We vinden het heerlijk om er rond te struinen.” In de verschillende kamers staan meer halfhoge kasten. Een bewuste keuze; ze zorgen aan de bovenkant voor wat ‘lucht’ met het lagere plafond. En, niet onbelangrijk; ze geven vooral Britta een podium voor haar werk dat ze in verschillende landen verkoopt onder het label Mani.
Ze maakt de ontwerpen en de prototypes zelf. De productie, louter handwerk, heeft ze uitbesteed aan fabriekjes in de omgeving. Overal in huis komen we haar keramiek tegen. Een grappige vaas met oortjes, een blauwwit gestreepte voet van een lamp, rondbuikige kruiken met veldboeketten, een fruitschaal met haar handafdrukken, theepotten, schenkkannen; noem maar op. “In Toscane gebruiken ze terra rossa, rode klei, om keramiek te maken. Ze glazuren het wit en beschilderen het daarna. Mijn basis is een witte klei, waarop ik direct pigment aanbreng en daarna een glazuurlaag. Hierdoor krijgt het meer diepte, doet het eerder aan porselein dan aan keramiek denken.”
Een uitstalling van Britta’s keramiek, dat ze verkoopt onder het label Mani.
Italiaans boerenmeubel
De bank in de woonkamer lijkt net als veel andere meubels weggeslopen van een mercato delle pulci ergens op een Toscaans pleintje. Niets is minder waar. Hij blijkt van Mis en Demeure te zijn, een Frans ontwerpen meubelbedrijf dat graag stijlen uit het verleden in een modern jasje steekt. Tijdens de wintermaanden zitten Britta en Marco er overigens nauwelijks op. “De honden en katten hebben hem volledig geconfisqueerd. Wij zijn veroordeeld tot de stoelen bij de open haard. Ook geen straf.”
De rode plavuizen in de woonkamer zijn nieuw, maar uiteraard van terracotta. Je ziet ze in de streek overal, zowel binnen als buiten. Meestal vierkant, maar ook rechthoekige zoals deze. Samen met de witte muren, de balkenplafonds, de prachtig uitgesleten natuurstenen trap mét ranke, metalen trapleuning bewaren ze de Toscaanse inborst van het boerenhuis.
De bank heeft een antieke look, maar is in werkelijkheid van het hedendaagse designlabel Mis en Demeure.
Gewaagde vloertegel in de keuken
In de keuken koos Britta voor een gewaagdere vloertegel. Handgemaakt, zeshoekig en met reliëf is hij exact gelijk aan de tegel die Antoni Gaudí in 1906 voor Casa Milà in Barcelona ontwierp. De kleur, felgroen, verbindt volgens Britta binnen met buiten. Het eenvoudige aanrecht, gewoon gemetseld, verlevendigde ze met handgemaakte, zellige tegels die het licht speels weerkaatsen. “In Napels vond ik een industriële lamp voor boven de keukentafel. Dat bracht me op het idee om alle metalen in de keuken, de kraan en een kastje, dezelfde kleur te geven.”
Tussen de zelfgemaakte boeketten, vazen en schalen treffen we boven in de slaapkamer, met een adembenemend uitzicht, een eigen ontwerp van een geheel andere orde. “Klei blijft mijn passie, maar ik experimenteer ook graag met andere materialen. De originele trapleuning in de gang bracht me op het idee om een lichtvoetig bed van metaal te bouwen.”
De vertrekken boven, een studeerkamer, twee slaapkamers en een yogaruimte, zijn net als beneden vrij eenvoudig ingericht. Je ziet een Italiaans boerenmeubel met een lamp uit de jaren zeventig, een Ikeakastje met een uniek prototype van Britta, een stalen stoel gemaakt in Mexico op een tapijt van de Noord-Italiaanse wever Society Limonta. De verschillende ingrediënten passen als een Italiaanse handschoen. Of zoals Britta het zegt: “Het huis weerspiegelt waarvan ik geniet. Stilte, rust, eenvoud en natuur; het inspireert me. Hier kan ik ademen.”
Britta: “In de zomer zijn we altijd buiten op het terras.”
Het werk van Britta kun je zien op manimadeinitaly.com. Meer foto’s van Britta’s prachtige Toscaanse woonboerderij kun je bewonderen in Seasons augustus. Pak ‘m mee uit het winkelschap (nog even verkrijgbaar!), of bestel ‘m eenvoudig online via de webshop.
PRODUCTIE EN STYLING GIULIA DEITINGER TEKST LEO ALEXANDER SCHLANGEN FOTOGRAFIE MONICA SPEZIA/LIVING INSIDE
Meer Italiaanse sferen
- Binnenkijken in een bohemian, gipsy huis in Italië: volop kleur
- Haal een vleugje Italië in huis met Toscaanse jasmijn
- Heerlijk: risotto met honingtomaatjes en buffelricotta
