Duurzaamheid staat centraal in het leven van Laura de Jong (36). Met haar man Jeroen (37) en zonen James (6) en Luc (3) ging ze onlangs een groot project aan: het verduurzamen van een uitgewoonde jaren 30-woning in Den Haag, die ze opknappen van energielabel G naar A. Het moet een comfortabele woning worden, klaar voor de toekomst: van het gas af en met gebruik van natuurlijke materialen. Voor elk vraagstuk onderzoeken Laura en Jeroen zelf de groene opties en bespreken die met het bouwteam dat ze om zich heen verzamelden. Voor Seasons beschrijft Laura vanaf nu hoe hun beschimmelde en tochtige droomhuis langzaam maar zeker een duurzaam droomhuis wordt en deelt ze haar ervaringen, vondsten en keuzes met ons. 
Compromis: niet ouder dan de bomen
‘Ons eerste koophuis is een fijne benedenwoning in de Haagse Bomenbuurt. De tuin is groter dan het vloeroppervlak. Meer buiten dan binnen leven we, gezellig met onze kippen Columbus, Plof en Scharrel in onze prairietuin. Elk jaar kijken we uit naar de bloei van onze goudenregen, de bloesem bedekt de hele tuin met gele confetti en honderden hommels zoemen in ons kleine paradijs. Onze woning willen we graag verduurzamen. Maar we maken deel uit van een enorme Vereniging van Eigenaren, dus voor elke ingreep moeten we het eens worden met 42 huiseigenaren. Gevolg: zeven jaar later liggen er nog steeds geen zonnepanelen op het dak. Onze jongens zijn net één en vier jaar oud als we besluiten dat het er nu maar eens van moet komen: we gaan een duurzaam huis regelen voor ons gezin. Een nieuwe woning lijkt de beste optie. Maximaal tien jaar oud, dan krijg je een goed energielabel erbij cadeau. Dus daar gaan we – van Madestein tot Berkel en Rodenrijs; in een paar weken tijd bezichtigen we vijftien huizen in en rondom Den Haag. Voordeel van nieuwbouw: je kunt er zo in, best fijn met twee kleine kinderen en wij ieder een volle werkweek. Maar we worden maar niet enthousiast, er is geen enkel huis waar we onszelf in zien wonen. Binnen is doorgaans alles van plastic, van deurpost tot witte hoogglanskeuken. Buiten missen we het groen en onze goudenregen. Vaak is de hele tuin bedekt met tegels, met een beetje ‘geluk’ groeit er wat bamboe of ligt er een homogeen groen gazon. 
We stellen onze zoekopdracht bij. ‘We gaan nergens wonen waar de bomen jonger zijn dan wij’ wordt ons nieuwe motto. Binnen een maand evolueert ons plan van onmiddellijk bewoonbaar nieuwbouwhuis naar kluswoning met een ziel. Een pand waar veel aan gedaan moet worden blijkt ineens een kans. Dan doen we het in één keer goed, helemaal duurzaam, met natuurlijke materialen, zodat het huis er weer tegenaan kan. We zijn geen ervaren klussers, maar Jeroen en ik voelen allebei dat we alleen op deze manier ons duurzame droomhuis kunnen realiseren. Tussen twee bezichtigingen in passeren we ineens dat droomhuis. We maken een noodstop om het beter te bekijken: een vrijstaande jaren 30-woning met een tekoopbord in de tuin, ingeklemd tussen weilanden aan de rand van Den Haag. Gelegen aan het kanaal de Vliet en met bomen aan alle kanten. Ik kijk op Funda en kom erachter dat het een voormalige conrectorswoning is. De laatste onderhoudsbeurt dateert uit de jaren 70; alles is betimmerd met schrootjes. De staat is slecht, inclusief schimmel op de muren en rotte kozijnen. Er is geen keuken en geen badkamer.
De granitovloer mag blijven.
