Het is de crème de la crème aan natuurlijke materialen die de hoofdrol spelen in het eeuwenoude huis van Dian en Eugène in Groenlo. Samen met de authentieke elementen in het stadsmonument levert dat een plek op waar minimalisme en design de show stelen. Verliefd worden op een oude, verweerde buitenmuur waarvan een ander zou zeggen: die moet vernieuwd. Je huis opknappen, het ontdoen van alle betimmeringen die er door de eeuwen heen zijn gedaan en wat er dan verschijnt – een robuust houten balkenplafond, een ruwe bakstenen muur – als echte cadeautjes zien. De stukadoor vragen of hij de wanden van het stadsmonument vooral een beetje slordig wil afwerken – en die daar echt zijn best voor moet doen want hé, meestal wordt er het tegenovergestelde van hem verlangd. Of de aannemer, die dacht een ‘lelijke’ draagbalk netjes weg te timmeren want “dat ziet er toch niet uit” tóch verzoeken om dat houten wandje weer af te breken, omdat jij juist de schoonheid ziet in de metalen constructie, afgewerkt met dikke bouten. Toen Dian en Eugène Huis in het Veld in 2018 hun karakteristieke pand uit circa 1880 in het centrum van Groenlo kochten – en het helemaal gestript moest worden – wisten ze één ding zeker: de oude ziel van dit stadsmonument moest blijven.
Wonen en werken in één pand
Het huis, dat een gemeentelijk stadsmonument is, bestaat uit drie verdiepingen van elk zo’n 100 m2. Ze besloten alle tussenwanden te verwijderen waardoor er drie open verdiepingen ontstonden. De muren werden geïsoleerd en in de ramen kwam speciaal monumentenglas. Dian: “Wat bewaard kon worden, is gebleven: de marmeren vloer in de hal, de deuren, het glas-in-lood in het trappenhuis. Eugène en ik houden enorm van oude panden. Hiervóór woonden we in een authentiek huis uit 1627, ook in de binnenstad, dat onder meer prachtige, gewelfde kelders had. Ook dat hebben we helemaal opgeknapt.” Dat klinkt als een paleisje, waarom dan toch verhuizen? Lachend: “Niet omdat ik zo gek ben op verbouwen, want dat is geen hobby van me. Maar ik heb al twintig jaar een eigen zaak, Katoo, waar ik kleding en meubels verkoop. Ik wilde graag tuinmeubelen erbij gaan doen en dat kon niet in de ruimte die ik huurde. En toen kwam dit te koop. Ideaal om te wonen én werken.” Dus gingen de tandjes even op elkaar en besloten ze opnieuw te gaan verbouwen. “Ik ben blij dat we het hebben gedaan, want het is echt ons droomhuis geworden.”
Tegenstellingen versterken elkaar
Op de begane grond van het stadsmonument zit nu de winkel. Dan, op de middelste verdieping, is de keuken, de woonkamer met de hanghaard en het kantoor van Eugène die in de computerbusiness zit. Helemaal bovenin slapen ze, en is de badkamer. Een speciale rol is weggelegd voor de tuinkamer, grenzend aan de achterkant van het huis. Dian: “Dit pand heeft altijd een winkelfunctie gehad, en op deze plek zat oorspronkelijk een magazijn en een keukentje. Die aanbouw moest sowieso vervangen worden, vanwege de slechte staat.” Met een bevriende architect ontwierpen ze de nieuwe ruimte. Ze vervolgt: “Ik had daar wel duidelijke ideeën over. Ik hou niet van een nieuwe aanbouw waarvan het lijkt alsof-ie er altijd al gezeten heeft. Dan kies ik liever voor iets radicaal anders.” Dus kwam er een loeistrakke ruimte, opgetrokken uit fijnbezaagd eiken, wat betekent dat het hout licht ruw is. “Het heeft geen onderhoud nodig en vergrijst heel mooi.” Slimme vondst: aan de terraszijde maakten ze vier deuren waarachter de kliko’s staan.
De tuinkamer van het stadsmonument, met daarin een bank van Serax. De kaarsenstandaard komt van de kringloop, de ‘Big Shadow’ vloerlamp is van Marcel Wanders voor Cappellini. De vazen (unieke stukken), het kleed en de zwarte houten tafels zijn, net als alle andere items, te koop via Katoo.
De aanbouw van fijnbezaagd eikenhout vergrijst natuurlijk. Slim idee: de kliko’s verborgen achter de deuren. De stoelen zijn van Serax, de zwarte potten met bamboe eigen ontwerpen.
Tijdloze showstukken
En dan de inrichting. Hét onderwerp waar Dian energie van krijgt. Of het nu gaat om het schuiven van meubels – “daar ben ik wekelijks, wat zeg ik, dagelijks wel mee bezig” – of om het inkopen van authentieke stukken. Zoals oude Griekse kruiken, een spiegel uit een klooster of een kruk die al een leven achter de rug heeft. “Als je op zoek bent naar een eigen stijl, kies dan óók voor oude stukken. Ik zal nooit met de mode meewaaien omdat het om vluchtige trends gaat. Terwijl oud … dat blijft, is tijdloos. Is eigen.” Nog zo’n tip: kies voor mooie materialen. “Zoals walnotenhout, (gevilte) wol, kasjmier en marmer. Ik ben van de eenvoud, van puur en natuurlijk. Dat steelt over dertig jaar ook nog steeds de show.” Als je van interieurstukken houdt van hoogstaande materialen én zoals Dian en Eugène een zwak hebt voor minimalistische ontwerpen, kan het bijna niet anders of je komt bij Italiaanse designmeesters uit. Zoals Vincenzo de Cotiis die de grijze, leren bank ontwierp of Paola Navone, verantwoordelijk voor het witte stoeltje dat ’s winters zeer tot zitten uitnodigt, want gemaakt van schapenvachten uit Mongolië (beide zijn designs voor meubelmerk Baxter made in Italy, red.).
De hanghaard was een grote wens van Dian. Het ontwerp is geïnspireerd op een design uit 1968 (haar geboortejaar en daarom speciaal) van Dominique Imbert. Hij maakte de eerste haard ter wereld die kon hangen en 360 graden kon draaien (haard via Focus Creation). Het witte stoeltje ‘Nepal’ is van Paola Navone voor Baxter Made in Italy.
Doe maar saai
Dian: “Het klopt dat design vaak veel geld kost. Mijn motto is dan ook: koop minder, maar koop mooi. Twintig jaar geleden zagen we tijdens een vakantie in Denemarken de vlinderstoelen van Arne Jacobsen. Het was nog het pre-internettijdperk, webshops bestonden nog niet. We kochten ze ter plekke, hebben ze in onze auto geladen en mee naar huis genomen. Als ik weet dat ik er mijn leven lang plezier van heb, heb ik dat bedrag er wel voor over.” Een inspiratiebron van Dian is de Belgische architect-designer Vincent Van Duysen die in zijn werk altijd op zoek is naar ‘rust, sereniteit, comfort en stilte’. Als je net als hij geen fan bent van kleuren of printjes en houdt van strakke vormen, hoe voorkom je dan dat je huis saai wordt? Ze moet hard lachen. “Eerlijk gezegd: ik hou wel van een beetje saaiheid. Maar ik denk dat het ’m vooral zit in het combineren van materialen. Een afgebikte muur in de mix met een gietvloer. Een strak design-item met robuust aardewerk. En we hebben er bewust voor gekozen om de kleur van de trap en het plafond – ‘warme’ items – terug te laten komen in de walnootkastjes van het kookeiland.”
De warme kleur van het balkenplafond in de woonkamer komt terug in de frontjes van walnotenhout in de keuken, die ze zelf ontwierpen.
Meer design
- Alle interieuritems op de foto’s in dit mooie stadsmonument zijn te koop via de winkel van Dian. Meer informatie: katoo.info
- Het landschap is dé eyecatcher van deze barn in de bergen van Australië. Alleen maar ‘rooms with a view’. Het ontwerp en interieur combineren het beste van twee werelden: licht, koel en minimalistisch Deens design en robuust Australisch vakmanschap.
- Eenvoud en functionaliteit; dat is waar het voor Nederlandse designer Margriet Foolen om draait. Ze ontwierp dagelijkse gebruiksvoorwerpen in een mooi jasje van bamboe: goed voor het milieu en een lust voor het oog.
- Dat Scandinaviërs gevoel voor stijl hebben moge duidelijk zijn. We hadden het immer fijne Zweedse Ikea al, maar ook de Denen kunnen er wat van. Hier een overzicht van fijne Deense woonmerken die je inmiddels ook in Nederland vindt. Met meubelen en accessoires voor binnen en buiten.
