Foto: Lode Greven
Mijn het-wordt-lente-geluksmoment
Zo gaat het bij mij elk jaar: in de loop van februari heb ik ineens genoeg van de winter en kijk ik verlangend uit naar de eerste tekenen dat het toch echt lente wordt. Ik word dan wat ongeduldig en struin door de tuin om de sneeuwklokjes, de winterakonieten en de Helleborussen open te kijken. Met planten is het afwachten wanneer de eerste gaan bloeien. Daar is het weer verantwoordelijk voor. Met vogels ligt dat anders, die houden zich beter aan de kalender. Mijn eerste ‘het-wordt-lente-geluksmoment’ ervaar ik op de dag dat de allereerste grutto’s weer op het ondergelopen landje van boer Van Geijsel in de buurt van Ouderkerk aan de Amstel neerstrijken. 
In maart en april worden er op deze plek met de A9 op de achtergrond wel een paar duizend grutto’s geteld. De meeste komen hier bijtanken voordat ze doortrekken naar hun broedgebied. Hun aankomst houd ik scherp in de gaten via waarneming.nl. Zodra het moment daar is, ga ik erheen. Ik hoor de grutto’s al hun eigen naam roepen voor ik op de uitkijkpost aankom. Geweldig! De roep van de grutto’s maakt me intens blij. Kou en guur weer kunnen me niet deren als ik sta te kijken en te luisteren naar die beauty’s. En ik ben niet de enige die ervan geniet. Vogelfans uit de wijde omgeving komen hier speciaal voor de grutto’s.
Tjiftjaf
Het tweede ‘het-wordt-lente-geluksmoment’ is voor mij het horen van de eerste tjiftjaf. Dan maakt mijn hart echt een sprongetje. Ik hoef niet op de kalender te kijken, want dat moment is steevast half maart. Ik hoor hem meestal voor het eerst als ik in de buurt van mijn stacaravan met mijn kijker door de gemaaide rietvelden struin. Het is eigenlijk maar een onopvallend vogeltje in een perfect camouflagepak dat luid en duidelijk herhaaldelijk ‘tjif tjaf tjif tjaf’ roept. Nadat ik de tjiftjaf heb aangevinkt, spits ik zo’n twee weken later de oren om het melodieuze deuntje van de fitis te horen. En ja hoor, rond begin april is die ook weer van de partij.
Gierzwaluwen
Na de tjiftjaf is het wachten op de gierzwaluwen in de Amsterdamse Pijp waar ik mijn werkplek heb. Van het ene op het andere moment zijn de gierzwaluwen er. Rond Koningsdag verschijnen ze vanuit het niets. Ineens zijn ze er alsof ze nooit weggeweest zijn. Ze scheren over de daken, zoeven met supersonische snelheid door de straten en nemen met hun schrille kreten weer bezit van de stad. Heel vogelminnend Amsterdam roeptoetert via Facebook, Whatsapp en Twitter dat de gierzwaluwen terug zijn in Amsterdam. Met de komst van de gierzwaluw verklaar ik het terrasjesseizoen voor geopend.
Lees ook…
Wandelen in schilderachtig Litouwen 5x fijne stadsparken in Nederland Rivierhuis aan de Roer
